Αυτό το άρθρο, είναι αφιερωμένο σ' έναν θείο, ο οποίος, όταν ήμουν μικρός, μου έκανε δώρο DVD με παιδικά, ο οποίος μας "άφησε" το 2013. R.I.P. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Από μικρός έβλεπα παιδικά. Υπάρχουν κάποια τα οποία με έκαναν από ένα μικρό φασολάκι σε γίγαντα των 2 μέτρων. Σήμερα θα δούμε παιδικά τα οποία για μένα είναι αξιομνημόνευτα. Κάποια μου αρέσουν μέχρι και σήμερα, κάποια άλλα όχι. Άλλοι τα ξέρετε, άλλοι μπορεί και όχι, γιατί σκέφτηκα αντί να αναφέρω κάποια πιο γνωστά να κάνω λίστα με κάποια που θυμάμαι εγώ, αλλά λίγοι από σας θα θυμούνται. Επομένως, δεν θα δείτε παιδικά όπως ο Μπομπ Σφουγγαράκης (Που κι αυτό μετά βίας θεωρείται παιδικό, κατ' εμέ.), η Kim Possible ή κάποια πιο μεταγενέστερα αλλά εξίσου γνωστά όπως η Πέππα το Μπέικον, το Paw Patrol ή το Άβαταρ.
Ούτως ή άλλως, δείτε 20 παιδικά, με βάσει τις δικές μου αναμνήσεις, αλλά και αργότερα μεγαλώνοντας, με την βοήθεια της Βικιπαίδειας και του ίντερνετ γενικότερα.
Επειδή από τότε που κυκλοφόρησε η Ντόρα η Εξερευνήτρια, τα παιδικά γενικότερα πήραν τον κατήφορο, προτείνω να μην τα δείτε αν έχετε φάει. Εκτός κι αν θέλετε να κάψετε την μητρική σας από το ξερατό που θα βγει από τα μάτια σας.
Να σημειώσω εδώ ότι άμα έχεις δει κάποια από αυτά τα παιδικά που σου αρέσουν αλλά εμένα δεν αρέσουν, δεν πειράζει. Αυτά που θα δεις είναι η γνώμη μου και μόνο. Κάποτε άρεσαν και σε μένα.
Φύγαμε. Θεέ μου, φοβάμαι.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1. Μπομπ ο Μάστορας (Bob the Builder, 1998-2004 (OG), Alterάρα)
Όταν αναφέρεσαι στον Μπομπ τον Μάστορα, αναφέρεσαι σε δύο μορφές. Είναι αυτά τα παλιά σήριαλ που έχουν γίνει reboot (βλ. Το Καφέ της Χαράς, Animaniacs, κλπ.). Η δική μου γενιά είχε την πρώτη μορφή:
Η πρώτη μορφή ήταν Stop Motion με εξαίρεση τον τελευταίο κύκλο (Ready, Steady, Build) που ήταν CGI. Ο Bob είναι ένας μάστορας (προφανώς) με καρό πουκάμισο, κίτρινο κράνος, τζιν σαλοπέτα α-λα Σούπερ Μάριο και μπεζ ζώνη με εργαλεία. Τον βλέπετε άλλωστε και στην φωτογραφία. Ο Bob κατοικούσε σε μια κωμόπολη ονόματι "Κοιλάδα των Ηλιοτρόπιων", με την βοηθό του, Γουέντι, (Η οποία τον έβαλε στο friendzone από το πρώτο επεισόδιο κι ακόμα εκεί τον έχει.) την γάτα του, Πιτσίνα και μερικά μηχανήματα έργων κατασκευής όπως μπουλντόζα, οδοστρωτήρα, γερανό κλπ. Μέχρι και Τρακτέρ υπήρχε που άνηκε σε έναν φίλο του Μπομπ ονόματι Αγρότη Ραπανάκια, που ενίοτε βοηθούσε την ομάδα. Τώρα, τι θα έκανε ένας οικοδόμος με ένα τρακτέρ, ένας Θεός ξέρει. Τέλος πάντων, τα 5 διαφορετικά οχήματα του Μπομπ χωρίς το τρακτέρ (Ναι, τα μέτρησα) μιλούσαν α-λα cars και τα ονόματά τους έκαναν ομοιοκαταληξία με τον τύπο τους: Θυμάμαι για παράδειγμα ο εκσκαφέας λεγόταν "Ανδρέας", η μπετονιέρα λεγόταν "Βέρα" και πάει λέγοντας.
Τώρα ας μιλήσουμε για το Reboot. Δεν το έχω δει ποτέ μου, είχαν πει κάποτε τα ξαδέρφια μου γι' αυτό και το επιβεβαίωσα μέσω Internet. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα ξαδέρφια μου, διαφέρει πολύ από αυτό που ήξερε και αγαπούσε η γενιά μου: Τα οχήματα του Μπομπ μοιάζουν με διαστημοπλοια και ΟΛΑ τα εργαλεία του είναι ηλεκτροκινητα. Θα έλεγα κι άλλα, αλλά πιστεύω πως μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις:
Δεν ξέρω για σας, αλλά αυτό μου δίνει την εντύπωση πως οι σεναριογράφοι ξέχασαν πως έμοιαζαν. Καλά έλεγαν τα ξαδέρφια μου πως έγιναν σκατά. Βέβαια, δεν είναι και πρωτάκουστο ένα reboot να μοιάζει με καρικατούρα του OG. Ουκ ολίγες ταινίες της Disney βγήκαν και στην μικρή οθόνη και από αυτές μόνο το Λίλο και Στιτς ακολουθούσε επακριβώς το σχέδιο. Θα με ρωτήσετε "Βγήκαν ταινίες της Disney σε σειρές;". Και θα σας απαντήσω στην πορεία:
2. Kid Songs (Alterάρα ατέλειωτη)
Το λέει και το όνομα. Παιδικά τραγούδια. Παρουσιάστρια ήταν η Κοκκιναρά. Την συμπρωταγωνιστούσαν 2 τυπάδες σε στολές πολικής (🤔🤔) αρκούδας (Νομίζω Λάλα και Γκάγκα λέγονταν;), και τα τραγούδια που παρουσίαζαν ήταν κυρίως Ζουζούνια και Mazoo and the Zoo. Απ' ότι θυμάμαι είχε 10 τραγούδια ανά επεισόδιο, το τραγούδι των τίτλων αρχής ήταν το instrumental του "Περπατώ εις το δάσος, όταν ο λύκος δεν είναι εδώ" και το τραγούδι που έπαιζε στις σκηνές των πρωταγωνιστών ήταν το instrumental (!I!) του "Αχ Κουνελάκι", Καμιά φορά αναρωτιέμαι: Γιατί έπαιζε στο ALTER αντί για κάποιο κανάλι μόνο με μουσική όπως το MAD ή το MTV (Λέμε τώρα)? Όχι μόνο θα έπαιζε μέχρι σήμερα, αλλά θα είχε και απήχηση. Τι; Επέστρεψε για λίγο στον Alpha το 2013; Και το παρουσίαζαν οι τραγουδιστές από τους Mazoo and The Zoo? Και λεγόταν "Άκατα Μάκατα"; Όσο ζεις μαθαίνεις ρε φίλε.
3. Lazy Town (Τεμπελοχώρα, 2004-2014, Star)
Το Lazy Town ήθελα ανέκαθεν να το βάλω στην λίστα. Είναι το μόνο παιδικό που συνδυάζει ηθοποιούς, CGI και κουκλοθέατρο α-λα Φρουτοπία. Για όσους δεν το ξέρουν, βαράω. Το Lazy Town είναι Ισλανδικό παιδικό με θέμα την σωματική υγεία. Στο μενού συμπεριλαμβάνεται συχνή γυμναστική, καλή διατροφή και πάνω από όλα, να βγαίνεις έξω. Η Στέφανι (στη δεξιά μεριά της εικόνας), αποφασίζει να μετακομίσει σε μια κωμόπολη ονόματι Lazy Town (Ελλινιστί: Τεμπελοχώρα), για να είναι κοντά στον θείο της, που είναι δήμαρχος της πόλης.
Το πρόβλημα είναι πως ο κάθε κάτοικος της πόλης, προτιμά να κάθεται στα αβγά του και να τρώει προχειράτζες. Ευτυχώς, υπάρχει για να σώσει τους άθλιους ηλίθιους ανίδεους χωριάτες, ο σωτήρας του έθνους κι αυτοκράτορας μεγέθους, είναι Α και Ω, ΣΙ και ΝΤΟ. Πώς τον λέν; Σπόρτακους. (Στο κέντρο της εικόνας) Όπως ο Αστερίξ πίνει το μαγικό ζωμό και ο Ποπάυ τρώει σπανάκι, ο Σπόρτακους έτρωγε μήλα, aka Sportcandy, ελπίζω να μην το πετσόκοψα. Κάθε φορά που έτρωγε προχειράντζα ή μήλο με ζάχαρη του ανέβαινε το ζάχαρο και έπεφτε σε κώμα. Ευτυχώς, όταν έτρωγε μήλο, ξαναδυνάμωνε και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Το πρόβλημα είναι πως ο κάθε κάτοικος της πόλης, προτιμά να κάθεται στα αβγά του και να τρώει προχειράτζες. Ευτυχώς, υπάρχει για να σώσει τους άθλιους ηλίθιους ανίδεους χωριάτες, ο σωτήρας του έθνους κι αυτοκράτορας μεγέθους, είναι Α και Ω, ΣΙ και ΝΤΟ. Πώς τον λέν; Σπόρτακους. (Στο κέντρο της εικόνας) Όπως ο Αστερίξ πίνει το μαγικό ζωμό και ο Ποπάυ τρώει σπανάκι, ο Σπόρτακους έτρωγε μήλα, aka Sportcandy, ελπίζω να μην το πετσόκοψα. Κάθε φορά που έτρωγε προχειράντζα ή μήλο με ζάχαρη του ανέβαινε το ζάχαρο και έπεφτε σε κώμα. Ευτυχώς, όταν έτρωγε μήλο, ξαναδυνάμωνε και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Ο πιο αξιομνημόνευτος χαρακτήρας με διαφορά ήταν ο κακός της σειράς, ο Ρόμπι Ρότεν. (Who did you expect? Sportaflop?). Ο Ρόμπι Ρότεν (Αριστερά στην εικόνα), ήταν κυριολεκτικά μία οκνηρή μπανάνα με πιτζάμες. Και πέραν αυτού, ήθελε να διώξει τον Σπόρτακους από την Lazy Town, και όλοι να ξαναγίνουν τεμπέληδες. Για να το πετύχει, μεταμφιεζόταν σε διάφορα πράγματα όπως γιαγιά, παγωτατζής, μέχρι και σε αγελάδα είχε μεταμφιεστεί σ' ένα επεισόδιο. Αλλά πάντα τον έπαιρναν πρέφα και τελείωνε το επεισόδιο. Μάλιστα, το όλο παιδικό εξελίχθηκε σε ιντερνετικό μιμίδιο. Για όσους το έχουν δει, πάω πάσο. Οι υπόλοιποι, απολαύστε:
Το μόνο παιδικό Γαλλικής παραγωγής, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην λίστα. Χωρίς αμφιβολία, οι Γάλλοι είναι μάστορες στα καρτούν, αν αφορά τις σειρές "Αστερίξ", "Λούκυ Λουκ", "Τεν-Τεν" και "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος" (Σειράρες). Βέβαια, υπάρχει ένα προαίσθημα ότι 30 και κάτι χρόνια μετά, έχει εξασθενήσει το ταλέντο τους. Σαν παιδικό πάντως, ήταν αρκετά καλό (Αν και ως παιδί, μπέρδευα συνέχεια την Λουιζέτ με την Μαρί-Εντουίζ, μη με σκοτώσετε γι' αυτό). Δεν πρέπει να συγχέεται με τον ράπερ που έβγαλε το "Θα γ@μηθεί ο Δίας". Το έβλεπα στην ΕΤ1, την τελευταία εβδομάδα πριν κλείσει η ΕΡΤ το 2013, και είναι βασισμένο σε σειρά βιβλίων. Είχε βγει και σε live action ταινίες. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι το ηθικό δίδαγμα του ότι δεν μπορείς να δείρεις κάποιον που φοράει γυαλιά (Ναι, φοράω γυαλιά. Τι έγινε, ρε Ανιάν;).
Αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες είναι ο Αλσέστ που έτρωγε συνέχεια σαν να μην υπάρχει αύριο (Πλάκα-πλάκα, αυτό το πιτσιρίκι ξέρει τι εστί μεταβολισμός;), ο Κλοτέρ που ήταν ο πιο σκράπας από όλους, ο Ζοφρουά που αν ήταν Έλληνας θα ήταν ο Ωνάσης στα νιάτα του, και ο Ανιάν, ο οποίος ήταν το φυτό της τάξης και που αγαπούσε η δασκάλα.
4. Barney & Friends (Μπάρνι/Μπάρνεϊ) (Alter)
Ώρα για Cringe. Έπαιζε στο Alter, το outro δεν είχε καμία σχέση με το παιδικό, οι τρικεράτωπες δεν είχαν καν κέρατα, και επίσης, ένας T-Rex και δύο τρικεράτωπες; Γιατί δεν βάλατε έναν T-Rex, έναν τρικεράτωπα και έναν άλλο δεινόσαυρο; Βάλτε ότι είδος γουστάρετε. Στεγόσαυρο; Αγκυλόσαυρο; Διπλόδοκο; Ότι θέλετε.
Ώρα για Cringe. Έπαιζε στο Alter, το outro δεν είχε καμία σχέση με το παιδικό, οι τρικεράτωπες δεν είχαν καν κέρατα, και επίσης, ένας T-Rex και δύο τρικεράτωπες; Γιατί δεν βάλατε έναν T-Rex, έναν τρικεράτωπα και έναν άλλο δεινόσαυρο; Βάλτε ότι είδος γουστάρετε. Στεγόσαυρο; Αγκυλόσαυρο; Διπλόδοκο; Ότι θέλετε.
Είμαι ο μόνος που ο Barney μου δίνει την εντύπωση του παιδεραστή; Η πλοκή είναι σχετικά βασική, είναι ο Barney ο οποίος έχει μαζέψει καμια δεκαριά πιτσιρίκια α-λα Χρήστος Δημόπουλος, και τα διδάσκει διάφορα θέματα με τραγούδια. Συμπρωταγωνιστούν οι αδερφοί Τρικεράτωπες, η Baby Bop, που ήταν με διαφορά ο πιο εκνευριστικός χαρακτήρας του έργου (Οκ, σοβαρά, τι τη θέλει την κουβερτούλα και την κουβαλάει μαζί τις σε κάθε επεισόδιο;) και ο BJ, που είχε σχεδιαστεί σαν αλάνι των Εξαρχείων. Μόνο η φωνή του Αργύρη Παυλίδη σώζει λίγο το έργο, κατά τα άλλα, είναι για τον απόπατο.
Δεν το λες παιδικό, αλλά κινούμενο σχέδιο ναι. Προβαλόταν για λίγο καιρό στο Alpha, πριν το κατεβάσει το ΕΣΡ. Για κάποιο λόγο, οι πρωταγωνιστές λέγονταν Τοτός, Μπόμπος και Μικρή Αννούλα. Και επίσης η Αννούλα είναι ξανθιά. Τώρα γιατί δεν τους ονόμασαν Γιωρίκα και Κωστίκα είναι ένα άλλο θέμα.
Γενικότερα, παρόλο που σαν ιδέα ήταν καλό, δυστυχώς είναι ένα πιστό αντίγραφο του South Park, με πολύ κακό animation, που μάλιστα σ' ἐνα επεισόδιο, ο χάρτης ήταν του Google Maps. Θα μου πείτε "Τι κακό έχει ο χάρτης του Google Maps?" Και θα σας πω: Αφενός τα πνευματικά δικαιώματα, αφετέρου δείχνει χαμηλό budget, άρα και αντιεπαγγελματικό. Και ναι, είμαι φαν του "Ουκ αν Λάβοις παρά του μη έχοντος."
6. Baby Looney Tunes (2002-2005) (Star)
Έπαιζε στο Star και είχε να κάνει με τον κάθε looney tunes χαρακτήρα (Εκτός του Πόρκυ Πιγκ, του Έλμερ Φαντ, του Φόγκχορν Λέγκχορν, του Πέπε Λε Πιου και του Γιοσεμίτη Σαμ.) σε μορφή 5-χρονου πιτσιρικιού. Έμεναν στο σπίτι της γιαγιάς από το Συλβέστρο και Τουίτι, με τον τελευταίο να είναι ο μόνος που δεν είναι πιτσιρίκι. (Και έκανα και ομοιοκαταληξία)
Θυμάμαι το intro που το τραγούδι ήταν λες και ηχογραφήθηκε ενώ η τραγουδίστρια κοιμόταν, και έναν τύπο (Νομίζω τον λέγανε Φλόιντ) που είχε μια λιμουζίνα σαν αυτή του Bill Gates και τους πήγαινε βόλτα. Αξίζει να σημειωθεί ότι είχαν σχεδιάσει και κοριτσοεκδοχές των Μπαγκς Μπάννυ, Ντάφυ Ντακ και Πόρκυ Πιγκ (Ο τελευταίος δεν έχει νόημα, γιατί δεν υπήρχε ούτως ή άλλως) ονόματι Λόλα, Μελίσσα και Πετούνια. (Οι δύο τελευταίες εμφανίζονταν περιστασιακά, μόνο η Λόλα εμφανιζόταν σε κάθε επεισόδιο.).
7. Σιντ, ο μικρός επιστήμονας/Τραίνο των δεινοσαύρων (ΕΡΤ1)
Τα εν λόγω παιδικά τα βάζω μαζί, γιατί
1) Ήταν από τον ίδιο παραγωγό
2) Δεν είχαν φωνές από ηθοποιούς όπως ο Αργύρης Παυλίδης ή ο Τάσος Κωστής.
3) Γιατί μπορώ.
Το Sid ο Μικρός Επιστήμονας, ήταν ένα παιδικό που είχε να κάνει με τον επιστημονικό κόσμο. Για κάποιο λόγο, οι χαρακτήρες ήταν κίτρινοι αντί για τις συνηθισμένες αποχρώσεις δέρματος (Και λέω αποχρώσεις γιατί all lives matter), με την μόνη εξαίρεση να είναι μωβ. Ε, μην μαϊμουδεύετε τους Σίμπσονς. Σαν παιδικό, θυμάμαι πως ήταν τουλάχιστον κάτω των 6, οπότε λίγο περίεργο το ότι το έβαζαν από τις 5 η ώρα το απόγευμα. Τι πίνεις και δεν μας δίνεις, ΕΣΡ;
Η πλοκή εν γένει ήταν αρκετά απλή
- Ο Σιντ αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα
- Η μάνα του τον φωνάζει για πρωινό
- Ο Σιντ εξηγεί στην μάνα του το πρόβλημά του
- Ο Σιντ φεύγει για το σχολείο
- Ο Σιντ βρίσκει τους 3 (ναι, τους μέτρησα) συμμαθητές του.
- Ο Σιντ ρωτάει μια καμμένη ερώτηση τους συμμαθητές του με ακόμα πιο καμμένες απαντήσεις.
- Η δασκάλα εξηγεί συνοπτικά το θέμα της ημέρας
- Ανέκδοτα πιο κρύα κι απ' του Στάθη από τους Ράδιο Αρβύλα
- Τραγούδι σχετικά με το θέμα
- Η γιαγιά του Σιντ τον πάει σπίτι
- Ο Σιντ λέει την γιαγιά του τι έμαθε
- Η γιαγιά του του λέει μια ιστορία σχετικά με το θέμα, πιο βαρετή κι από τις ιστορίες του Μπαρμπα-Μανώλη απ' τον στρατό.
- Ο Σιντ γυρνάει σπίτι και λύνει το πρόβλημά του
- Νυχτώνει και ο Σιντ πέφτει για ύπνο
- GOTO 1
Το Dinosaur Train (Τραίνο των δεινοσαύρων), ήταν από τον ίδιο παραγωγό. Ήταν μια πτεροδακτυλίνα (Παρεμπιπτόντως, αυτό δεν είναι καν δεινόσαυρος) με 3 πτεροδακτυλάκια κι έναν τυραννόσαυρο ρεξ. Σοβαρά. Και καλά το αυγό του είχε πέσει στην φωλιά της και και από τότε τον θεωρεί παιδί της. Σε κάθε επεισόδιο πήγαιναν βόλτα με το τραίνο των δεινοσαύρων, για να μάθουν τις ράτσες των δεινοσαύρων. Και για το τέλος, ένας παλαιοντολόγος ονόματι Dr Scott (sic), έλεγε περισσότερα στοιχεία για τις εκάστοτε ράτσες. Κι αυτό επίσης είναι πολύ μπεμπέ για να παίζει το απόγευμα.
Αλλά και κάτι άλλο που με απογοήτευσε, η έλλειψη φωνών από μεταγλωτιστές τύπου Αργύρη Παυλίδη, Τάσο Κωστή κλπ., που αν τις είχε, θα είχε έναν άλλο αέρα.
8. Τα πρωινάκια (ΕΡΤ)
Πρωτού συνεχίσω, πείτε μου αλήθεια: ΤΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ; Όταν το έβλεπα στην ΕΤ1 πρωί του 2010, έχανα ένα τέταρτο της ζωής μου για να δω μια βλακεία. Έβαζαν κουκλοθέατρο, και είχαν μια τεράστια κούκλα, με γυαλιά σαν του Χάρι Πότερ και κόκκινα μαλλιά. Ήμαρτον. Και πολύ ασχολήθηκα
9. Το Μυστικό Σόου. (The Secret Show) (ΝΕΡΙΤ)
Τώρα σίγουρα, αυτό θα το γνωρίζουν απειροελάχιστοι. Το συγκεκριμένο παιδικό παιζόταν στην ΝΕΡΙΤ (Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.), έχει να κάνει με μυστικούς πράκτορες. Μπορώ να πω ότι μαϊμούδευε πολλές παραγωγές για να βγει. Για πρωταγωνιστές έχουμε δύο μυστικούς πράκτορες (Μαϊμουδιά του Men in Black) ονόματι Victor και Anita, έναν τρελό επιστήμονα πράσινου χρώματος (Κυριολεκτικά, είχε πράσινο δέρμα.) (Μαϊμουδιά Shego από Kim Possible) ονόματι Καθηγητής Καθηγητής (Μάλλον ήταν για τους βαρήκοους), τον διευθυντή της UZZ (aka της μυστικής τους οργάνωσης) που οπτικά έμοιαζε με τον Λαζόπουλο, και ο οποίος άλλαζε το όνομά το σε ένα τελείως κουκουρούκου (Π.χ. Νάνσυ Νανσουλάκη, Γελαστή μυγούλα κλπ.), και τον ειδικό πράκτορα Ρέι που είχε μπλε μαλλιά (Μαϊμουδιά, ας πούμε Billie Eillish) και κάτι σβαχάρες, να!
Οι κακοί της σειράς ήταν είτε κάτι ρομπότ που ονόμαζαν "απατεώνες" είτε μια τρελάρα με μπλε δέρμα (Ξανά από Kim Possible, κι αυτή την φορά τον Drakken.) ονόματι "Γιατρός Γιατρός", που είχε μια άλλη μυστική οργάνωση, ονόματι T.H.E.M. Αν το παιδικό είχε κάτι που ήταν "λίιιιγο σκατά" είναι η εισαγωγή. Ήταν μια γριά τουλάχιστον 80 χρονών ονόματι "Γλυκιά γιαγιά", που τραγουδούσε για κουνέλια, πριν ο Ρέι εμφανιστεί για να χρησιμοποιήσει το στούντιο για το γύρισμα.
10. Παιδικά της Disney (ΕΡΤ)
Οκ, πρωτού μπω στο ψητό, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι: Λατρεύω την Disney. Μεγάλωσα με αυτήν, έχω κάνει sub στον Γιώργο από το κανάλι NeverLander (Γιατί είναι ωραίο να μένεις παιδί), από τότε που πήγα γυμνάσιο η ζωή μου πήρε την κατρακύλα με αποτέλεσμα να αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια, και πιστεύω ότι το Frozen είναι τόσο χάλια που αν ζούσε ο Walt Disney για να το δει, θα αυτοκτονούσε. Ενίοτε, η Disney μας ανέβαζε την αδρεναλίνη πιο ψηλά κι απ' την χοληστερίνη του Έλβις (π.χ. Στο "Toy Story", που αναρωτιόσουνα αν θα φτάσουν στον Άντυ), μας χτύπαγαν με κλάμα λες και βλέπουμε τον Τιτανικό (Όπως στο "Lion King", με τον θάνατο του Μουφάσα), και μας έκαναν να σκάσουμε από χαρά λες και κερδίζουμε το Τζόκερ, όπως στην Χιονάτη, που τελικά η Χιονάτη φιλήθηκε από το Βασιλόπουλο.
Γι' αυτό θα δούμε και τα αντίστοιχα καρτούν. Όχι μόνο για κάποιο λόγο έπαιζαν μόνο στην ΕΡΤ-1, και, άμα λάχει, στην ΝΕΤ, είναι και υπερβολικά. Τόσα που το άρθρο θα έβγαινε 63506736730760967093670670367 παιδικά στην λίστα χωρίς το ΦΠΑ και δεν θε τελείωνε. Φυσικά, δεν θα αναφέρω "θυσαυρούς" τύπου Phineas and Ferb και Kim Possible. Αντ' αυτού θα ανεφέρουμε 4 all-time classics και πολλά είναι.
Ξεκινάμε από τα 101 σκυλιά της Δαλματίας.
Προσοχή: Προτού με πάρετε με τις ντομάτες (Που θα με πάρετε), δεν μιλάω για αυτό:Μιλάω για μια φτηνή απομίμηση της ομολογουμένως επιτυχημένης ταινίας του φίλτατου Walt Disney (1 βιβλίο, ένα direct to VHS sequel, δύο live action ταινίες που το μόνο καλό που έχουν είναι η Glenn Close, ένα video game, και η σειρά που θα αναφέρουμε). Αν συγκρίνουμε την ταινία με τη σειρά, είναι σαν να συγκρίνουμε τους Rolling Stones με τους Boys & Noise.
(Ο εκφωνητής)
-Συγνώμη ρε φίλε; Μιλάς για ένα παιδικό που έχει ως σκοπό να καταστρέψει τους σκύλους Δαλματίας και έχει μια fail κακιά που είναι το εξώγαμο της Rogue και του Μάικλ Τζάκσον;
-Πρόσεχε τα λόγια σου. Χριστούλη μου, λατρεύω την Κρουέλλα Ντε Βιλ. ❤❤❤❤❤❤.
Όλοι ξέρουμε το βασικό story της ταινίας ΚΟΛΟΣΣΟΥ του Walt Disney Οι 5-6 αναγνώστες που δεν το ξέρουνε, εδώ:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1_101_%CF%83%CE%BA%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AC_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1,_1961)
Επειδή τα μειονεκτήματα ήταν πολλά, θα πω τα πιο βασικά (Πάλι ομοιοκαταληξία). Το design είναι πολύ πρόχειρο για να είναι Disney και ουσιαστικά ξεφτιλίζει την ταινία. Δεν με πιστεύετε; Δείτε και μόνοι σας.
Ε, που σκατά βρέθηκε αυτό;
Λαμβάνει χώρα στην Αμερική, αντί για την Great Britain, και η Κρουέλλα, αντί να προσπαθεί να πάρει τα κουτάβια, προσπαθεί να πάρει ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΡΟΤΖΕΡ. Ειλικρινά, ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙ' ΑΥΤΟ; Ο ΤΖΑΣΤΙΝ ΜΠΙΜΠΕΡ;
Μετά, υπήρχε το τσίρκο της Τζότζο, μια κινέζικη μαϊμουδιά της Ντόρας της Εξερευνήτριας και του "Το απίθανο τσίρκο του Μανώλη" του Τριβιζά (Ναι, ο Τριβιζάς έγραψε και τέτοιο βιβλίο.).
Το στόρι είναι πολύ απλό: Η Τζότζο, ένα κοριτσάκι κλόουν, που όταν ξεκινούσε έκανε ζουμ στην πόλη που έμενε, συστηνόταν α-λα Ντόρα η Εξερευνήτρια (Και μάλιστα σε κάθε επεισόδιο) και μετά αναρωτιόταν που ήταν το λιοντάρι της (Get it? Επειδή είναι τσίρκο, το κατοικίδιό της είναι λιοντάρι.), ενώ τελείωνε κάπως έτσι: μάθαινε το ηθικό δίδαγμα του εκάστοτε επεισοδίου, την ρωτούσαν τι έμαθε, και μετά την τραβούσαν απ' το μανίκι κάτι τύποι μέχρι το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, την ρωτούσαν την ίδια ερώτηση, αλλά σε μορφή τραγουδιού, μετά το έλεγε on camera, μετά παλαμάκια, ξε-ζουμ, και στη συνέχει έδειχνε μια πίτσα στο διάστημα, έναν ελληνικό μέτριο, το σήμα του Disney Playhouse και τέλος. Ούτε το Μπόλεκ και Λόλεκ δεν είναι τόσο πρόχειρο. Αλλά περίμενε. Το επόμενο σίγουρα είναι.
Το στόρι είναι πολύ απλό: Η Τζότζο, ένα κοριτσάκι κλόουν, που όταν ξεκινούσε έκανε ζουμ στην πόλη που έμενε, συστηνόταν α-λα Ντόρα η Εξερευνήτρια (Και μάλιστα σε κάθε επεισόδιο) και μετά αναρωτιόταν που ήταν το λιοντάρι της (Get it? Επειδή είναι τσίρκο, το κατοικίδιό της είναι λιοντάρι.), ενώ τελείωνε κάπως έτσι: μάθαινε το ηθικό δίδαγμα του εκάστοτε επεισοδίου, την ρωτούσαν τι έμαθε, και μετά την τραβούσαν απ' το μανίκι κάτι τύποι μέχρι το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, την ρωτούσαν την ίδια ερώτηση, αλλά σε μορφή τραγουδιού, μετά το έλεγε on camera, μετά παλαμάκια, ξε-ζουμ, και στη συνέχει έδειχνε μια πίτσα στο διάστημα, έναν ελληνικό μέτριο, το σήμα του Disney Playhouse και τέλος. Ούτε το Μπόλεκ και Λόλεκ δεν είναι τόσο πρόχειρο. Αλλά περίμενε. Το επόμενο σίγουρα είναι.
Ένα άλλο που θυμάμαι αρκετά καλά ήταν το Mickey Mouse Clubhouse. Ο Κακός Χαμός τα είπε ΟΛΑ γι' αυτό, στο βίντεο "Σημερινά Παιδικά". Ξεφτιλίζει τον θεσμό του Μίκυ Μάους. Λέει κάτι για χοτντογκ (ζεστό κολατσό), ότι το τρώνε όλοι με χαρά. Στα πόσα επεισόδια δεν είδα κανένα. ΟΥΤΕ ΕΝΑ!! Clickbait!. Να!
Και όποιος έχει το θράσος να ξαναπεί "Μίσκα-Μούσκα", τότε είναι μούσκαρος.
Τέλος, έχουμε τους ήρωες του Higglytown. Ναι μεν είναι προσχολικό και μαθαίνει στα παιδιά τα επαγγέλματα και κατά βάθος θα το δικαιολογούσα, αλλά πιο είναι το πρόβλημα; Τα μοντέλα ρε φίλε. Ο σκηνοθέτης πήγε στα Jumbo, αγόρασε δύο ρωσικές κούκλες και τις χρησιμοποίησε
ως βάση.
ΠΑΡΕ ΚΑΤΑΝΤΙΑ!
Να το αποτέλεσμα του να κάθεσαι στα αβγά σου και να περιμένεις να σου φέρει τα μοντέλα ο ντελιβεράς. Και δε φτάνει που τα μοντέλα πιο πρόχειρα και από το φαγητό στα McDonald's, για παρέα τα παιδιά-βασικοί πρωταγονιστές είχαν κι έναν σκίουρο που μιλούσε. Πω... Τουλάχιστον δεν κάνουν random clickbait. Συνήθως, όταν είχαν κάποια θεματάκια, τους βοηθούσαν διάφοροι τύποι με διάφορα επαγγέλματα, πάντα με ένα τραγούδι, που στο τέλος έλεγε "Είμαι ήρωας γι' αυτό τους "φίλους" πρέπει πάντα να βοηθώ". Και τα πιτσιρίκια "Θα κάνουμε τα πάντα για να γίνουμε κι εμείς ήρωες όπως και εσείς". Βρε γίδια, το μόνο που θα καταφέρεται είναι να να σας δείχνουν και να κάνουν χα-χα-χα στη μούρη σας. Αυτό που το έχω ακούσει; Καμιά φορά, κι ένας πιτσαδόρος, που τους έδεινε πιάτα πίτσας για να κάνουν random πράγματα. Που και που άνοιγαν για να μας δείξουν ότι μέσα τους υπάρχει ένα ενυδρείο με χρυσόψαρα. Κι ακόμα δεν ξέρω. Γιατί το έβλεπα;
Edit: Όλους τους ανδρικούς ρόλους, τους έκανε ο Αργύρης Παυλίδης. Καλός ηθοποιός μεν, αλλά γίνετε και λίγο πιο δημιουργικοί ρε αλάνια.
11. Xiaolin Showdown (Star)
Αφού είδαμε κάποια όπως να'ναι παιδικά, ας περάσουμε στα πιο σοβαρά. Το Xiaolin Showdown, διαδραματίζεται στην Κίνα, ή μάλλον, στην εντύπωση που έχουν οι Αμερικάνοι στο κεφάλι τους για την Κίνα, μιας και ο πρωταγωνιστής είναι κίτρινος, τα κρεβάτια σκέτα στρώματα, και τεράστιοι δράκοι που αλλάζουν μέγεθος. Και τι δράκοι; Ο Μούσου από την Μουλάν σε πράσινη έκδοση.
Clopyrigtht του κερατά, αλλά η σειρά αξίζει άπειρο respect.
Clopyrigtht του κερατά, αλλά η σειρά αξίζει άπειρο respect.
Από πρωταγωνιστές, θυμάμαι τον Όμι, ο οποίος ήταν ο κεντρικός χαρακτήρας, η Κιμίκο, που μάλλον ήταν γιαπωνέζα, ο Ραϊμούντο, που μάλλον ήταν βραζιλιάνος, και ο Κλέι, που μάλλον καταγόταν από το Τέξας. Α, και είχε κι έναν κακό, ονόματα Τζακ Σπάισερ. Ο στόχος των πρωταγωνιστών, ήταν να αποκτήσουν τα Sen-Gong-Yu, κάτι αντικείμενα που δίνουν δυνάμεις.
12. Danny Phantom (Nickelodeon και Nickelodeon+)
Ας μπούμε και λίγο στα παιδικά του Nickelodeon, γιατί άρθρο καινούργιων παιδικών χωρίς Nickelodeon, μπακλαβάς χωρίς σιρόπι. Τώρα αυτό, παίζει τουλάχιστον 5-6 από εσάς να το έχουν δει. Θυμάστε το Kim Possible? Το παιδικό με ένα έφηβο κορίτσι-παύλα-κατασκοπίνα (Παιδικάρα);
Ας μπούμε και λίγο στα παιδικά του Nickelodeon, γιατί άρθρο καινούργιων παιδικών χωρίς Nickelodeon, μπακλαβάς χωρίς σιρόπι. Τώρα αυτό, παίζει τουλάχιστον 5-6 από εσάς να το έχουν δει. Θυμάστε το Kim Possible? Το παιδικό με ένα έφηβο κορίτσι-παύλα-κατασκοπίνα (Παιδικάρα);
Απ' ότι φένεται, η Viacom Cartoon Industry, Inc., έσκασε από την ζήλια της και έβγαλε μια επανέκδοση. Αλλά το θέμα είναι, ΤΙ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ; Πήρε την Kim, της άλλαξε το φύλο, της έβαψε το μαλλί ανοιχτό άσπρο-γυψί, και την έντυσε με τόσο μαύρα ρούχα, που αν ήταν 30-40 κιλά πιο χοντρή, θα έμοιαζε με τον παπά της ενορίας.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!
Τώρα, 5 στους 10 αναγνώστες θα αναρωτιούνται "Και γιατί λέγεται Danny PHANTOM;". Ήταν μεταλλαγμένος. Και καλά ο μικρός μπήκε σε ένα εργαστήριο, και εμπλέκεται σε ένα ατύχημα με την πύλη μεταξύ του κόσμου μας και του κόσμου των φαντασμάτων, κάνοντάς τον τον "άνθρωπο-φάντασμα". Το πιο αξιομνημόνευτο και ταυτόχρονα το ποιο wtf κομμάτι του παιδικού ήταν η φωνή. Ακουγόταν σαν ευνούχος. Αυτό ενισχύει την θεωρία, μαζί φυσικά με τα πράσινα μάτια, ότι είναι η Kim. Δεν αναφέρεται φυσικά στο παιδικό, αλλά η αλήθεια είναι πιο σκοτεινή. Πόσο σκοτεινή; Πάνω-κάτω όσο τα ρούχα του. Αλλά, το καλό που μου θέλω, να μην με δει ο Ron και πάθει κανα εγκεφαλικό.
13. Pucca (Star/Jetix)
Με δύο "C". Ας είμαστε ειλικρινής. Όταν οι Κορεάτες φτιάχνουν high-tech gadgets, πλοία και αυτοκίνητα, πετάνε. Το πρόβλημα είναι ότι το ταλέντο τους στην τεχνολογία, δεν μεταφράζεται τέλεια στο animation. Στην ύστατη προσπάθεια του Kim-Jong Un να φτιάξει κι αυτός ένα κινούμενο σχέδιο, έφτιαξε ένα πιστό αντίγραφο της Κάντυ-Κάντυ. Πως; Έστω ότι η Puca είναι η Κάντυ-Κάντυ και ο Garum o Άντονυ. Πάνω-κάτω η ίδια πλοκή ακριβώς, αλλά χωρίς διαλόγους.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, σε κάθε επεισόδιο, ακόμα κι όταν δεν είναι Χριστούγεννα, κοτσάρουν τον Άι Βασίλη. Μετρήστε facepalm
14. Totally Spies (Alter?)
Τώρα σοβαρεύουν τα πράγματα. Θα θέλατε να δείτε τους Άγγελους του Τσάρλυ σε παιδικό;
ΟΡΙΣΤΕ
Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα μου αρέσει. Είναι μια "Καλή απομίμηση". Και παρόλο που δεν είναι γιαπωνέζικο, είναι ότι πιο κοντά σε Anime έχει βγάλει η Marathon (Παρεμπιπτόντως, είναι η ίδια εταιρεία που έβγαλε και το "Gormiti".) Ξεχάστε τα ψευδο-Άνιμε τύπου Μούμμινς, αυτό είναι ΠΑΙΔΙΚΑΡΑ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΝΟΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ!!!
Η πλοκή έχει ως εξής: Είναι 3 λυκειοκόριτσα που τους καλεί ο Jerry, ο οποίος έχει φτιάξει μια μυστική οργάνωση που δεν θυμάμαι το όνομά της, μόνο ότι είχε ένα "W" για σύμβολο. Φυσικά, δεν έλειπε και η καριόλα της τάξης, η Mandy, η οποία απλώς το μόνο στο οποίο χρησίμευε ήταν να σπάει τα νεύρα της ξανθιάς με την κόκκινη στολή.
15. Tutenstein (Star)
Γνωστό και ως "η μικρή μούμια". Ο Tutenstein, ήταν ένας μικρός Φαραώ (Φαραάκι;) ο οποίος πέθανε στα 10 και έστειλαν την μούμια του μαζί με την σαρκοφάγο στην Αμερική, για να εκτεθεί σε μουσείο. Τώρα, ποιανού ιδέα ήταν να να στεγάσουν ένα Αιγυπτιακό μουσείο στην Αμερική, ένας θεός ξέρει. Τέλος πάντων, ο Tut ξύπνησε όταν η Κλειώ, ένα 12χρονο κορίτσι που ήταν η φωνή της λογικής του Tut τοποθέτησε ένα σκήπτρο δίπλα στην Σαρκοφάγο και ένας κεραυνός του έδωσε σάρκα και οστά. Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε την δυνατότητα να γίνει και Super Sayian, αν φώναζε "Δύναμη του Ήλιου", προκειμένου να γίνει κανονικός άνθρωπος.
Τώρα που το θυμάμαι λίγο καλύτερα, υποτίθεται ότι ο Tut είναι ο Τουταγχαμών, κάτι το οποίο το θεωρώ λίιιιγο τραβηγμένο, γιατί λίγο δύσκολο να πέθανε τόσο νέος (Για όσους δεν ξέρετε, παραλίγο να αποκτήσει και παιδιά.)
16. Pitchi Pitchi Pitch
Οκ, φυσικά δεν μπορούσε να λείψει κι ένα Anime. Αν ήταν να το περιγράψω, θα έλεγα πολύ χονδρικά ότι είναι σαν να έβαλες μαζί την Κάντυ-Κάντυ, με την Μικρή Γοργόνα. Και αντί για την Άριελ έβαλαν μια 16χρονη ξανθομαλλούσα που άκουγε στο όνομα "Lucia"(;) και άλλες δύο συναφείς γοργόνες-16χρονες γυναίκες σε ποικίλα χρώματα μαλλιών-, αντί για τον Σεμπάστιαν, έναν πιγκουίνο ντυμένο Sailor Moon, και αντί για τον ψευτογόη Έρικ, έναν άλλο ψευτογόη ονόματι "Kaito", ο οποίος ήξερε λίγο παραπάνω surfing από τον David Husselhoff. Κάθε φορά που οι ηρωίδες μας έβρισκαν κάτι υδρόβιους δαίμονες που έμοιαζαν με διασταύρωση γκοθομεταλούς με εκείνες τις κακάσχημες γοργόνες από το Harry Potter 4, μεταμορφώνονταν στις Spice Girls και τραγουδούσαν το Wannabe.. εε.. εννοώ ένα τραγούδι που ουσιαστικά ήταν κίνηση ματ προς τους δαίμονες που άρχιζαν ένα psycho-τραγούδι.
17. Monster High (Star)
Τώρα αυτό, πως να το περιγράψω; Σαν να έβαλες μαζί Hotel Transylvania με Ρόδα, τσάντα και κοπάνα. Πολύ χονδρικά, αλλά καταλαβαίνετε που το πάω. Τώρα, πως ήταν; Ένα λύκειο με θηρία ανήμερα. Το λέει και ο τίτλος. Για κάποιο λόγο όμως, είχε μόνο μαθητές, λες και οι σεναριογράφοι δεν πήγαν ποτέ σχολείο και δεν ξέρουν τι έχουν τα λύκεια. Καθηγητές ούτε ένας, λυκειάρχης ούτε για αστείο, εννοείται πως δεν έχουμε νοσηλευτή, ψυχολόγο ή καθαριστή. Πιο πολύ σαν τόπο μάζωξης παιδιών τεράτων ήταν παρά κανονικό σχολείο. Κι όταν λέμε τέρατα, εννοούμε τέρατα. Βρικόλακες, Λυκάνθρωποι, Γιέτι.. Μόνο μούμιες δεν είχε, αλλά αφού υπήρχε ο Tutenstein, το πρωί του Σαββάτου στο Star είναι γεμάτο.
18. Φραουλίτσα (Alter)
Οκ, αγαπάμε Alter, έχουμε μεγαλώσει όλοι μας με της παραγωγές του, είτε μας άρεσαν είτε όχι. Αν περίσσευαν λεφτά για τους εργαζόμενους, μια χαρά θα έπαιρνε κοινό από το Nickelodeon σήμερα. Να σκεφτείτε, ότι όταν εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι ψηφιακοί αναμεταδότες στην Κρήτη, είχε κλείσει ήδη.
Ας δούμε, λοιπόν, ένα νοσταλγικό παιδικό από την γενιά μου κι έναν παιδικό έρωτα σχεδόν όλων: την Φραουλίτσα. Πολύ χονδρικά, ήταν σαν την Φρουτοπία, αλλά με ανθρώπους αντί για κολοκύθια και μπρόκολα. Συγκεκριμένα, είχε καμία δεκαριά 12χρονα πιτσιρίκια, εκ των οποίον είχε μόνο ένα αγόρι, που μπήκε απλά για να μην φανούν σεξιστές οι παραγωγοί. Τα πιτσιρίκια αυτά, αντιπροσώπευαν και ένα τρόφιμο και είχαν κι ένα κατοικίδιο που έμοιαζαν όπως θα ήταν άμα ήταν ζωομάγοι (Όσοι έχουν διαβάσει όλα τα βιβλία Harry Potter θα καταλάβουν.), εκτός από την Φραουλίτσα που είχε 3... for some strange reason... Ως κακούς, διάλεξαν έναν σεφ που μιλούσε σαν τον James από τα Πόκεμον και μια 40άρα που την λέγανε νομίζω Τσουκνίδα, που είχε για κατοικίδια ένα φίδι που έμοιαζε με Ekans και δύο κοράκια.
19. Οι περιπέτειες του Ταφ-Ταφ
Οκ, τώρα εδώ, θέλω να δώσετε ύψιστη προσοχή, γιατί δεν θα πάει αλλιώς κάτω. Τον Max του Bara τον θυμάστε καθόλου;
Δυστυχώς, από ότι φαίνεται, δεν ήταν μόνο ένα διαφημισοκαρτούν στην ιστορία της τηλεόρασης. Μέχρι και η Ψωροκώσταινα μπήκε στον κόπο να βγάλει ένα καρτούν που να διαρκεί ένα κλάσμα του λεπτού και να παίζει μόνο στα διαφημιστικά διαλείμματα. Και αυτήν την φορά, ήταν μόλις 3 κλιπάκια, όπου ένα πιτσιρίκι έβαζε ένα δίφραγκο σ' έναν κίτρινο κουμπαρά, αυτός ζωντάνευε, και πραγματοποιούσε την ευχή του παιδιού. Ήταν θυμάμαι, ένας αστρομαχητής, μία πριγκίπισσα που ζωγράφιζε και ένας ιππότης. Φαίνεται το budget τους δεν τους έφτανε για παραπάνω κλιπάκια.
20. Η Μάγκυ και ο Γούλι-Μπούλι/Τα Τρελοκούνελα (Pella TV)
Και τώρα πάμε, στα δύο παιδικά, που τα έχω στην καρδιά μου. Δεν έπαιζαν σε πανελλαδική εμβέλεια, ούτε καν σε κανάλι της Αθήνας ή της Κρήτης. Σ' ένα ράντομ κανάλι της επαρχίας έπαιζαν, που το πιάναμε στην Μακεδονία. Κι όντας επαρχιώτικο κανάλι, τα παιδικά του είναι λίιιιγο μπάτε σκύλοι αλέστε. Αλλά δεν είναι και Γκουρουνάκος. Αλλά θυμήθηκα πόσο τα λάτρεψα ως παιδικά, και είπα να τα βάλω. Μετά ήταν οι συγγενείς μου που μου έλεγαν "Και αυτά τα έβλεπες, γιατί δεν τα έβαλες", και είπα. Να τα βάλω; Να μην τα βάλω; Τελικά τα έβαλα.
Η Maggie, είναι ένα κορίτσι ηλικίας νότια της Α' Δημοτικού, που επισκέπτεται μία περιοχή που ονομάζεται "Παραμυθοχώρα". Κάτι σαν "Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων", αλλά λίγο πιο χαρούμενο. Συμπρωταγωνιστές ήταν ο Ηρακλής, ένας χοίρος με ένα πουλόβερ με ένα "Η", ο οποίος ήταν πιο ξινός και από ξύδι, και ο Γούλι-Μπούλι, ένα τεράστιο κίτρινο τέρας με κόκκινες βούλες και κέρατα Τρικεράτωπα. Σας θυμίζει κάτι;
Τα "Τρελοκούνελα" ήταν μια οικογένεια κουνελιών, τα οποία έκαναν κυριολεκτικά οτιδήποτε στραβά. Κάτι σαν Οικογένεια Άνταμς, αλλά λιγότερο psycho. Τέλος πάντων, ζούσαν σε μια πόλη που κατοικούσαν ΜΟΝΟ κουνέλια. Ο Πατέρας δούλευε στο Πανεπιστήμιο της Κουνελούπολης (Με iq νότια του 0.2, μόνο σε Πανεπιστήμιο δεν μπορείς να δουλέψεις, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.). Η μάνα είχε μια τσάντα που είχε κυριολεκτικά τα πάντα (Βλέπε Σπορτ Μπίλλυ.), από σάντουιτς με φιστικοβούτυρο μέχρι ποδήλατα. Και το μωρό ήταν... απλά ένα μωρό. Χαρακτηριστικό ήταν ότι κυκλοφορούσαν κυριολεκτικά παντού με τα εσώρουχα, ακόμη και στην δουλειά. Α, θυμάμαι και μια αλεπού, που ήταν ο κακός της σειράς.
Έλαμψαν δια της απουσίας τους
Και τώρα, ας δούμε τα παιδικά που όλοι ξέρετε, τα οποία και παρέλειψα.
- Πέππα το Μπέικον (Το πιο απαράδεκτο καραγκιοζιλίκι όλων των εποχών.)
- Μπομπ Σφουγγαράκης
- Ben 10
- Gormiti
- Ντόρα η Εξερευνήτρια
- Το Ουράνιο Τόξο (<3, μόνο για τις ατάκες. Αλλά και ο Δημόπουλος, ήξερε από απαντήσεις.)
- Τόμας το Τρενάκι
- Paw Patrol
- PJ Masks
- Miracoulous
- Άβαταρ: The Last Air-bender
Επίλογος
Ειλικρινά, το ότι θα μου έπαιρνε 4 χρόνια να ολοκληρώσω αυτό το άρθρο, δεν το περίμενα. Όταν ξεκίνησα είχα διαφορετικές φιλοδοξίες, και να που τώρα το έχω παραγεμίσει. Τώρα, θέλω να πω κάτι πολύ σοβαρό, και θέλω να δώσετε εκτίμηση. Πολλοί όσοι με ξέρετε στα αλήθεια, θα ξέρετε ότι θέλω να είμαι σοβαρός, να είμαι ώριμος, να συμπεριφέρομαι σαν ενήλικας. Παιδιά, δεν φαντάζεστε σε τι πίεση ζω στο σχολείο. Όταν έχω να κάνω με το κάθε καρυδιάς καρύδι, το καθένα με διαφορετική νοοτροπία, λίγο δύσκολο να εκφραστώ σαν άνθρωπος. Αλλά στην πραγματικότητα, είμαι ένα μικρό παιδί παγιδευμένο στο σώμα ενός 17χρονου.
Ένας γνωστός YouTuber, όνομα δεν θα πω, θεωρεί ότι η παιδική αθωότητα είναι βλακεία, και ότι όποιος την νοσταλγεί αξίζει θάνατο. Μάλιστα, ο εν λόγω YouTuber, είπε ότι νοσταλγώ ένα πλάσμα που δεν μπορεί να μείνει μόνο του για πολλή ώρα. Ναι, το νοσταλγώ. Το νοσταλγώ επειδή αυτό το πλάσμα δεν έχει ευθύνες και τα έχει όλα έτοιμα από τους γονείς του. Μετά, είπε ότι δεν έχει περιφερειακή όραση, με αποτέλεσμα να κουτουλάει σε περαστικούς. Ε, τώρα το χοντρύναμε. Ένα παιδί για να κάνει κάτι τέτοιο πρέπει ή να έχει μυωπία, κάτι στο οποίο ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ, ή να είναι σε μια ηλικία που να μην έχει αναπτυχθεί καλά η όρασή του. Έχω περάσει χρόνο με διάφορα παιδιά που μόλις έμαθαν να περπατάνε. Κανένα δεν κουτούλησε πάνω μου. Μετά, είπε ότι "Γκρινιάζει όταν του πέφτει το παγωτό". Οι άνθρωποι ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ. Εγώ, από όσο θυμάμαι, ποτέ δεν έκλαψα επειδή μου έπεσε το παγωτό. Τέλος, είπε ότι "Κυκλοφορεί με μια σακούλα ακαθαρσίες γύρω από την μέση". Αυτό είναι μωρό. Το μωρό κυκλοφορεί με μια σακούλα κόπρανα γύρω από την μέση. Μετά από μια ηλικία και ύστερα, μαθαίνει, και μάλιστα σε πολύ μικρή ηλικία, να χρησιμοποιεί την τουαλέτα. Εγώ ήμουν 3 όταν την έμαθα.
Θα προτιμούσα να ήμουν ένα 7χρονο παιδί που να έχει μην έχει ευθύνες, πέραν του διαβάσματος, παρά ένας 17χρονος έφηβος που έχει να κάνει το ένα και το άλλο. Εσύ ο ίδιος είπες ότι κανείς δεν θέλει να του ελέγχουν την ζωή. Συγνώμη, αλλά αυτό είναι καθαρή υποκρισία. Όλοι μας θέλουμε κατά βάθος να είμαστε ανεξάρτητοι, να μην έχουμε ευθύνες. Να είμαστε παιδιά. Όποιος δεν το κάνει, τότε δεν έχει ψυχή. Και, εδώ που τα λέμε, δεν είναι κακό να βλέπεις κινούμενα σχέδια ως μεγάλος. Μπορεί να τα καταλάβεις καλύτερα, από ότι σαν παιδί. Σε όλους όσους λένε ότι "Οι μεγάλοι δεν πρέπει να βλέπουν παιδικά", αφιερώνω αυτό το βίντεο, από το κανάλι Neverlander.
Οπότε, έχοντας αισίως ολοκληρώσει, έχω να δηλώσω το εξής: Αν θέλετε να μου προτείνετε κι άλλο κινούμενο σχέδιο, μετά χαράς θα το προσθέσω. Αλλά να ξέρετε, ότι για 30 παραγράφους περίπου, εγώ σπατάλησα 4 χρόνια από την ζωή μου, για να θυμηθείτε παιδικά που δεν τα θυμόταν πρακτικά κανείς. Κάποια στιγμή, μπορεί να γίνει και βίντεο στο κανάλι μου, οπότε, stay tuned.
---Δ.Μ.